De wekelijkse doorgeefvraag: een wetenschapper stelt een vraag aan een collega uit een ander vakgebied. Lonneke van der Velden (promovenda, UvA) vraagt Anna Mann (onderzoeker sociologie en antropologie, UvA): wat kunnen we, gelet op het paardenvleesschandaal, leren over de smaak van voedsel?
Anna Mann: ‘Het paardenvleesschandaal doet me denken aan het voedselschandaal in de lente en zomer van 2011, toen we bang waren voor besmette komkommers. Ik deed in die periode promotieonderzoek naar de verschillende manieren waarop mensen in verschillende situaties voedsel waarderen.'
'Het bleek toen dat dit voedselschandaal nauwelijks ter zake deed in de dagelijkse bezigheden die ik observeerde, terwijl de kranten er bol van stonden. In een ziekenhuis waar ik onderzoek deed, noemde het hoofd van de keuken het schandaal wel, maar patiënten, doktoren en verpleegkundigen deden dat niet.'
'Andere zaken hadden invloed op hoe hun eten smaakte en hoe zij hun voedsel waardeerden. Zo was er een dokter die na een ingewikkeld consult maar zeven minuten had om te lunchen (pizza en twee glazen water) voordat hij naar zijn volgende afspraak moest. Hij had hierdoor niet eens tijd om aandacht aan de smaak van zijn pizza te besteden.'
'Een ander voorbeeld was van een verpleegster die vlak voor haar lunch een patiënt moest verzorgen die net had overgegeven. Het braaksel zat vol oude bloedklonters. "Nu heb ik niet veel honger meer," zei ze.'
'In het dagelijks leven zijn problemen, zoals eventueel besmette komkommers en vleesschandalen, vaak minder belangrijk dan andere, meer dringende zaken. Die zijn dan ook veel bepalender voor hoe ons voedsel smaakt.'
Anna Mann vraagt aan Jonna Both (promovenda antropologie, UvA): wat zijn we geneigd te vergeten als het gaat over ontwikkelingshulp aan Oost-Afrika, en Oeganda in het bijzonder?
Deze rubriek verschijnt ook in Het Parool.
