Jonna Both (promovenda antropologie, UvA) vraagt aan Peyman Jafari (promovendus politicologie): Uit welke bronnen putten Iraanse jongeren hoop voor een betere toekomst?
‘Voor Iraanse jongeren is de hoop op een betere toekomst op dit moment ver te zoeken,' zegt Peyman Jafari. 'Aan de ene kant hebben de conservatieven hun greep op de samenleving vergroot na het onderdrukken van de Groene Beweging. Aan de andere kant worden jongeren hard getroffen door de economische sancties van de Europese Unie en de Verenigde Staten die de inflatie en de werkloosheid doen stijgen. Toch blijven veel Iraanse jongeren in beweging om hun eigen toekomst vorm te geven. Omdat ze geen homogene groep zijn, halen ze hun hoop uit verschillende bronnen. Voor sommigen stelt religie nog steeds een beter leven in het vooruitzicht. Anderen halen hun hoop uit de geschiedenis, die in Iran altijd de actuele debatten kleurt.'
'Door de reconstructie van een geïdealiseerde Oudheid, waarin het Perzische Rijk groot en sterk was, kunnen sommigen zich trots voelen. Nog belangrijker is Iraans moderne geschiedenis die is getekend door hoogte- en dieptepunten van de strijd voor een betere toekomst. Tijdens de protesten van 2009 droegen jongeren foto’s van de helden van de constitutionele revolutie, alsof die gisteren en niet honderd jaar voor hen de straat waren opgegaan. Ze weten ook dat na de Amerikaans-Britse staatsgreep in 1953 tegen premier Mossadegh, die streefde naar nationalisatie van de olie en democratie, vele jaren van collectieve depressie volgden voordat Iraniërs de kracht herwonnen om in 1979 de dictatuur van de sjah ten val te brengen. En nu gebruiken veel jongeren protest, kunst en de sociale media om te zeggen dat ze de beloftes van 1979 (vrijheid, nationale onafhankelijkheid en sociale rechtvaardigheid) weer willen claimen.'
Peyman Jafari vraagt aan Klaas Stutje, PhD Europese studies: Wat vindt u van de film Act of killing en wat zegt die film over de relatie tussen Nederland en Indonesië?
Deze rubriek verschijnt ook in Het Parool.
‘Voor Iraanse jongeren is de hoop op een betere toekomst op dit moment ver te zoeken,' zegt Peyman Jafari. 'Aan de ene kant hebben de conservatieven hun greep op de samenleving vergroot na het onderdrukken van de Groene Beweging. Aan de andere kant worden jongeren hard getroffen door de economische sancties van de Europese Unie en de Verenigde Staten die de inflatie en de werkloosheid doen stijgen. Toch blijven veel Iraanse jongeren in beweging om hun eigen toekomst vorm te geven. Omdat ze geen homogene groep zijn, halen ze hun hoop uit verschillende bronnen. Voor sommigen stelt religie nog steeds een beter leven in het vooruitzicht. Anderen halen hun hoop uit de geschiedenis, die in Iran altijd de actuele debatten kleurt.'
'Door de reconstructie van een geïdealiseerde Oudheid, waarin het Perzische Rijk groot en sterk was, kunnen sommigen zich trots voelen. Nog belangrijker is Iraans moderne geschiedenis die is getekend door hoogte- en dieptepunten van de strijd voor een betere toekomst. Tijdens de protesten van 2009 droegen jongeren foto’s van de helden van de constitutionele revolutie, alsof die gisteren en niet honderd jaar voor hen de straat waren opgegaan. Ze weten ook dat na de Amerikaans-Britse staatsgreep in 1953 tegen premier Mossadegh, die streefde naar nationalisatie van de olie en democratie, vele jaren van collectieve depressie volgden voordat Iraniërs de kracht herwonnen om in 1979 de dictatuur van de sjah ten val te brengen. En nu gebruiken veel jongeren protest, kunst en de sociale media om te zeggen dat ze de beloftes van 1979 (vrijheid, nationale onafhankelijkheid en sociale rechtvaardigheid) weer willen claimen.'
Peyman Jafari vraagt aan Klaas Stutje, PhD Europese studies: Wat vindt u van de film Act of killing en wat zegt die film over de relatie tussen Nederland en Indonesië?
Deze rubriek verschijnt ook in Het Parool.
