Linda Holtman onderzocht of ontstekingsremmers epilepsie kunnen voorkomen. Afgelopen donderdag promoveerde ze bij biologie op haar onderzoek.
En, helpen ontstekingsremmers inderdaad tegen epilepsie?
‘Nee. Met ontstekingremmers konden wij specifieke ontstekingsprocessen wel stilleggen, maar de epileptische ratten die wij onderzochten hadden daarna even vaak epileptische aanvallen.’
Linda Holtman
Dat klinkt teleurstellend.
‘Ja, dat is het ook wel. Je hoopt natuurlijk dat je een methode op het spoor bent om mensen met epilepsie beter te kunnen behandelen. Er bestaat wel medicatie tegen epilepsie, maar die werkt lang niet bij iedereen. In eerdere studies was aangetoond dat ontstekingsprocessen in het brein voorafgaan aan epileptische aanvallen, we hadden dus goede hoop dat ontstekingsremmers de epilepsie zouden remmen.’
En nu?
‘Nu blijkt het toch complexer te zijn. Uit een ander recent onderzoek blijkt dat het remmen van een ander specifiek ontstekingsproces wel aanvallen kan verminderen. Dit wordt nu onderzocht bij patiënten. Daarnaast zien we voorafgaand aan een epileptische aanval niet alleen ontstekingen in het brein, maar bijvoorbeeld ook het herschikken van de verbindingen tussen hersencellen. Misschien helpt een gecombineerde aanpak, waarbij je zowel de ontstekingen als het herschikken van verbindingen tegen gaat. Dat wordt nu ook uitgezocht.’
Helpt u daar ook bij?
‘Ik heb nu vijf jaar onderzoek gedaan naar epilepsie, maar ook met veel plezier les gegeven. Daar ben ik nu verder mee gegaan. Ik geef college aan eerstejaars bij Psychobiologie. Dat bevalt erg goed, ik vind het leuk om mijn kennis over te dragen en vragen over wetenschap te beantwoorden.’
U deed uw onderzoek op ratten. Vond u dat moeilijk?
‘Ja, ik vond dat wel moeilijk. Maar om onderzoek te kunnen doen naar de ontwikkeling en oorzaak van epilepsie is hersenmateriaal nodig. Dit materiaal komt maar zeer beperkt van mensen, dus hebben we proefdieronderzoek nodig. Wereldwijd hebben zo’n vijftig miljoen mensen epilepsie. De aandoening is onvoorspelbaar, je weet nooit wanneer je een aanval krijgt. Dat werkt heel beperkend. Ik wilde die patiënten helpen door een betere behandeling te ontdekken.’
En, helpen ontstekingsremmers inderdaad tegen epilepsie?
‘Nee. Met ontstekingremmers konden wij specifieke ontstekingsprocessen wel stilleggen, maar de epileptische ratten die wij onderzochten hadden daarna even vaak epileptische aanvallen.’
Linda Holtman
Dat klinkt teleurstellend.
‘Ja, dat is het ook wel. Je hoopt natuurlijk dat je een methode op het spoor bent om mensen met epilepsie beter te kunnen behandelen. Er bestaat wel medicatie tegen epilepsie, maar die werkt lang niet bij iedereen. In eerdere studies was aangetoond dat ontstekingsprocessen in het brein voorafgaan aan epileptische aanvallen, we hadden dus goede hoop dat ontstekingsremmers de epilepsie zouden remmen.’
En nu?
‘Nu blijkt het toch complexer te zijn. Uit een ander recent onderzoek blijkt dat het remmen van een ander specifiek ontstekingsproces wel aanvallen kan verminderen. Dit wordt nu onderzocht bij patiënten. Daarnaast zien we voorafgaand aan een epileptische aanval niet alleen ontstekingen in het brein, maar bijvoorbeeld ook het herschikken van de verbindingen tussen hersencellen. Misschien helpt een gecombineerde aanpak, waarbij je zowel de ontstekingen als het herschikken van verbindingen tegen gaat. Dat wordt nu ook uitgezocht.’
Helpt u daar ook bij?
‘Ik heb nu vijf jaar onderzoek gedaan naar epilepsie, maar ook met veel plezier les gegeven. Daar ben ik nu verder mee gegaan. Ik geef college aan eerstejaars bij Psychobiologie. Dat bevalt erg goed, ik vind het leuk om mijn kennis over te dragen en vragen over wetenschap te beantwoorden.’
U deed uw onderzoek op ratten. Vond u dat moeilijk?
‘Ja, ik vond dat wel moeilijk. Maar om onderzoek te kunnen doen naar de ontwikkeling en oorzaak van epilepsie is hersenmateriaal nodig. Dit materiaal komt maar zeer beperkt van mensen, dus hebben we proefdieronderzoek nodig. Wereldwijd hebben zo’n vijftig miljoen mensen epilepsie. De aandoening is onvoorspelbaar, je weet nooit wanneer je een aanval krijgt. Dat werkt heel beperkend. Ik wilde die patiënten helpen door een betere behandeling te ontdekken.’
