‘Als je als onderzoeker een artikel schrijft en het wordt door vijftien mensen gelezen, dan is het veel,’ zegt communicatiewetenschapper Linda Duits. Duits, die zich vanuit haar bedrijf bezighoudt met jongeren en media en aan de UvA promoveerde op multiculturele meisjescultuur, startte twee jaar geleden met cursussen bloggen en sociale media voor promovendi. Belangrijk, zegt Duits, want op die manier kunnen zij hun onderzoek veel effectiever voor het voetlicht brengen. Komend collegejaar start ze weer met deze workshops, die zij onder andere geeft voor de Graduate School of Humanities van de UvA.
Hoe ontstond het idee hiervoor?
‘Ik ben een van de oprichters van het online opinieplatform De Jaap [tegenwoordig The Post Online, red.] en ik herinner me de eerste blogpost die ik publiceerde: die werd door 350 mensen gelezen. Inmiddels zijn dat er veel meer, maar ik vond dat toen een enorme eyeopener. Door te bloggen en actief te twitteren kunnen onderzoekers hun kennis veel makkelijker verspreiden.’
Waarom is dat zo belangrijk?
‘Om meerdere redenen. In de eerste plaats is het gewoon superleuk om over je onderzoek te schrijven, vooral omdat je in dialoog kunt gaan met je lezers en collega-onderzoekers. Ook belangrijk: je houdt zelf de touwtjes in handen. Vaak gaan journalisten met onderzoeksresultaten aan de haal en dan wordt de nuance nogal eens uit het oog verloren. Op een blog kun je zelf precies uitleggen hoe het zit. Bovendien train je je schrijfvaardigheid, dat komt goed van pas als je een heel proefschrift moet schrijven.’
Wat komt er zoal aan bod in je cursussen?
‘Van alles. Hoe je voor een lekenpubliek schrijft, hoe je met vervelende reaguurders omgaat en hoe je meer volgers krijgt op Twitter. Het geheim? Veel mensen volgen. En, vanzelfsprekend, interessante tweets schrijven. Die hoeven niet alleen informatief te zijn; ook als wetenschapper mag je best grapjes maken en wat van jezelf laten zien. Wat Twitter voor onderzoekers interessant maakt is dat je vaak op informatie stuit waar je niet direct naar op zoek was, maar die wel heel relevant kan zijn. Zo stuitte ik door een retweet van iemand die ik volg op Melissa Gira Grant – een voormalig sekswerker en nu publicist. Erg interessant voor mijn werk, maar ik was haar niet snel tegengekomen zonder Twitter.’
Promovendi hebben het druk. Hebben ze wel tijd om zich hiermee bezighouden?
‘Ik zeg altijd: als je het niet wilt, moet je het natuurlijk niet doen. Maar een blog schrijven is minder werk dan een doorwrocht wetenschappelijk artikel. Bovendien: het slijpt je geest. Als promovendus moet je veel lezen – waarom zou je al die interessante informatie niet in een kort berichtje met je lezers delen? Ik zie mijn blogs als een persoonlijk archief. Een soort logboek waarin ik mijn werkzaamheden kan terughalen. Daar heb ik best wat tijd voor over.’
Meer informatie over de cursussen van Linda Duits vind je hier.
Hoe ontstond het idee hiervoor?
‘Ik ben een van de oprichters van het online opinieplatform De Jaap [tegenwoordig The Post Online, red.] en ik herinner me de eerste blogpost die ik publiceerde: die werd door 350 mensen gelezen. Inmiddels zijn dat er veel meer, maar ik vond dat toen een enorme eyeopener. Door te bloggen en actief te twitteren kunnen onderzoekers hun kennis veel makkelijker verspreiden.’
Waarom is dat zo belangrijk?
‘Om meerdere redenen. In de eerste plaats is het gewoon superleuk om over je onderzoek te schrijven, vooral omdat je in dialoog kunt gaan met je lezers en collega-onderzoekers. Ook belangrijk: je houdt zelf de touwtjes in handen. Vaak gaan journalisten met onderzoeksresultaten aan de haal en dan wordt de nuance nogal eens uit het oog verloren. Op een blog kun je zelf precies uitleggen hoe het zit. Bovendien train je je schrijfvaardigheid, dat komt goed van pas als je een heel proefschrift moet schrijven.’
Wat komt er zoal aan bod in je cursussen?
‘Van alles. Hoe je voor een lekenpubliek schrijft, hoe je met vervelende reaguurders omgaat en hoe je meer volgers krijgt op Twitter. Het geheim? Veel mensen volgen. En, vanzelfsprekend, interessante tweets schrijven. Die hoeven niet alleen informatief te zijn; ook als wetenschapper mag je best grapjes maken en wat van jezelf laten zien. Wat Twitter voor onderzoekers interessant maakt is dat je vaak op informatie stuit waar je niet direct naar op zoek was, maar die wel heel relevant kan zijn. Zo stuitte ik door een retweet van iemand die ik volg op Melissa Gira Grant – een voormalig sekswerker en nu publicist. Erg interessant voor mijn werk, maar ik was haar niet snel tegengekomen zonder Twitter.’
Promovendi hebben het druk. Hebben ze wel tijd om zich hiermee bezighouden?
‘Ik zeg altijd: als je het niet wilt, moet je het natuurlijk niet doen. Maar een blog schrijven is minder werk dan een doorwrocht wetenschappelijk artikel. Bovendien: het slijpt je geest. Als promovendus moet je veel lezen – waarom zou je al die interessante informatie niet in een kort berichtje met je lezers delen? Ik zie mijn blogs als een persoonlijk archief. Een soort logboek waarin ik mijn werkzaamheden kan terughalen. Daar heb ik best wat tijd voor over.’
Meer informatie over de cursussen van Linda Duits vind je hier.
