De wekelijkse doorgeefvraag: een wetenschapper stelt een vraag aan een collega uit een ander vakgebied. Patricia Pisters (hoogleraar mediastudies, UvA) vraagt aan Rietveld-docent Martine Neddam: hoe is de relatie tussen theorie en praktijk in de kunst de afgelopen tien jaar veranderd en waarom?
'Waarom zijn de lezingen in ons Studium Generale programma zo ingewikkeld dat ze boven de pet gaan van de meeste studenten – en soms zelfs van de docenten? Het aanbod op school is een ware intellectuele uitdaging. Elk jaar wordt er aan iedereen – vooral ook aan de jongste studenten – een ambitieus symposium aangeboden bestaande uit een week van lezingen en debatten met internationaal gerenommeerde theoretici en filosofen. Dat had ik tien jaar geleden niet durven dromen. Het intellectuele debat over de kunst leek toen – voor de Franse kunstenaar die ik ben – armzalig, ver verwijderd van de artistieke omgeving, en hoe dan ook niet bedoeld voor kunstenaars zelf. Nu bieden we studenten net zo makkelijk de meest recente theorie aan als dat we ze meenemen naar een expositie.'
Kers op taart
'Theorie was vroeger de kers op de taart – iets wat de kunstenaar (of liever nog een ander) zei of schreef over een kunstwerk. Vandaag de dag worden culturele kennis, filosofie en theorie beschouwd als het basismateriaal waarvan een werk is gemaakt, net als kleur, vorm en verbeelding. Vanuit de conceptuele kunst werd ongeveer veertig jaar geleden de theorie de kunstwereld binnengesmokkeld als ware het een soort coup – alsof de theorie van buitenaf kwam. Het was de tijd van ‘Art as Idea of Art’. Maar nu kunnen we onder ogen zien dat ideeën altijd al onderdeel van kunst zijn geweest. Er heeft altijd wat Spinoza in een Vermeer gezeten. Geen wonder dat dit een beginnende student beangstigt: de ideeënwereld is te groot voor ons! Maar hij is niet groter dan de wereld van vormen en kleuren. En in ieder geval is hij onlosmakelijk verbonden met de kunstpraktijk.'
Martine Neddam vraagt aan Marco Pasi (Geesteswetenschappen, UvA): is er een verband tussen het hebben van verschillende identiteiten en de mate waarin men begrip heeft voor esoterie?
Deze rubriek verschijnt ook in Het Parool.
'Waarom zijn de lezingen in ons Studium Generale programma zo ingewikkeld dat ze boven de pet gaan van de meeste studenten – en soms zelfs van de docenten? Het aanbod op school is een ware intellectuele uitdaging. Elk jaar wordt er aan iedereen – vooral ook aan de jongste studenten – een ambitieus symposium aangeboden bestaande uit een week van lezingen en debatten met internationaal gerenommeerde theoretici en filosofen. Dat had ik tien jaar geleden niet durven dromen. Het intellectuele debat over de kunst leek toen – voor de Franse kunstenaar die ik ben – armzalig, ver verwijderd van de artistieke omgeving, en hoe dan ook niet bedoeld voor kunstenaars zelf. Nu bieden we studenten net zo makkelijk de meest recente theorie aan als dat we ze meenemen naar een expositie.'
Kers op taart
'Theorie was vroeger de kers op de taart – iets wat de kunstenaar (of liever nog een ander) zei of schreef over een kunstwerk. Vandaag de dag worden culturele kennis, filosofie en theorie beschouwd als het basismateriaal waarvan een werk is gemaakt, net als kleur, vorm en verbeelding. Vanuit de conceptuele kunst werd ongeveer veertig jaar geleden de theorie de kunstwereld binnengesmokkeld als ware het een soort coup – alsof de theorie van buitenaf kwam. Het was de tijd van ‘Art as Idea of Art’. Maar nu kunnen we onder ogen zien dat ideeën altijd al onderdeel van kunst zijn geweest. Er heeft altijd wat Spinoza in een Vermeer gezeten. Geen wonder dat dit een beginnende student beangstigt: de ideeënwereld is te groot voor ons! Maar hij is niet groter dan de wereld van vormen en kleuren. En in ieder geval is hij onlosmakelijk verbonden met de kunstpraktijk.'
Martine Neddam vraagt aan Marco Pasi (Geesteswetenschappen, UvA): is er een verband tussen het hebben van verschillende identiteiten en de mate waarin men begrip heeft voor esoterie?
Deze rubriek verschijnt ook in Het Parool.
