Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
‘Willen jullie een protestbord? We hebben nog genoeg.’ Een jongen met een rood shirt met daarop een grote witte ster zeult op het Binnengasthuisterrein met een roodwitte SP-boodschappentas waar allerlei protestborden uitsteken. Ondanks zijn nog volle tas zit zijn werk er dan al op: geen deelnemer aan de demonstratie tegen het leenstelsel van vanmiddag houdt niet ofwel een spandoek ofwel een protestbord vast; de drie schreeuwlelijkerds met een megafoon daargelaten.

Op het Binnengasthuisterrein verzamelen zich deze middag zo’n vijftig studenten voor de protestmars van ROOD, Internationale Socialisten, Ons Kritisch Alternatief, Kritische Studenten Amsterdam en Lief. Strak in het gelid en omgeven door spandoeken en verwonderde toeristen lopen ze via het Spui vrijwel de hele Herengracht af richting het partijbureau van de Partij van de Arbeid die – als we de leuzen mogen geloven – niet langer links maar neoliberaal is.

Bouwen aan een beweging
Eén van de meest aanwezige deelnemers aan de mars is Joris van Wouden, student wijsbegeerte en lid van Ons Kritisch Alternatief. Hij haastte zich van de bezetting van het Study Centre op het Science Park naar de binnenstad om nog op tijd te zijn voor de demonstratie. Net niet meer buiten adem vertelt hij wat de bedoeling is van de middag. ‘We bouwen hier aan een beweging. Zaken als opkomst zijn altijd erg moeilijk in te schatten, maar daar gaat het vandaag ook niet echt om.’

Joris (met koptelefoon om de nek) in actie.





De vrijdagmiddagmars vormt een opmaat naar een groter protest na de zomer als we Van Wouden mogen geloven. ‘Vorige week waren er al protesten in Groningen en Utrecht en komende week zijn er op meer plekken in het land nog demonstraties. Zo bouwen we aan een grassroots-beweging die moet uitmonden in een grote landelijke demonstratie, waarbij we hopelijk het Malieveld vol krijgen,’ aldus Van Wouden.

Een opmaat
Na drie kwartier vraagt één van de roergangers van de mars zich verdwaasd af ‘waar de PvdA ook alweer zit.’ Drie balkons verder klinkt hard gelach van de vier partijmedewerkers die de moeite nemen om vanuit de open ramen de stoet te bekijken. De leuzen zwellen aan. ‘Vecht! Vecht! Onderwijs is een recht!’ en ‘Hey-ho Kabinet, jullie worden afgezet’ schallen door de megafoons.

Een minuutje of drie later vervolgt de stoet zijn weg richting Noordermarkt. Ondertussen blijkt de mars voor een aantal meelopers de opmaat naar iets heel anders te zijn geweest. Zij verkiezen het terras boven de zeshonderd meters naar het eindpunt.