Femke Heemskerk was er 'helemaal klaar mee.' De HvA-studente sport, management & ondernemen had na haar teleurstellende prestaties op de 100 en 200 meter vrije slag schoon genoeg van dat hele WK zwemmen in Kazan, liet ze duidelijk merken aan de pers. Maar met een laatste sterke race bezorgde Heemskerk dit weekend zichzelf, maar vooral ook Johan Cruyff University-student Joost Reijns, alsnog een schitterende zilveren medaille.
Heemskerk was als topfavoriet naar het Russische Kazan vertrokken. Niemand ter wereld had dit seizoen zulke snelle tijden neergezet als zij. Ze bevestigde haar vorm met een puik opreden in de 4 x 100 meter vrije slag, waar ze met het Nederlands team zilver veroverde. Een medaille die slechts de voorbode zou vormen voor een imponerende medaille oogst - zo was de verwachting.
'Het ging gewoon niet goed. Punt uit.'
Maar het WK werd voor Heemskerk een deceptie. Op de 200 meter eindigde ze in de finale als laatste. Twee dagen later hoopte ze revanche te nemen. Eindelijk had ze kans om uit de schaduw te stappen van regerend Olympisch kampioene Ranomi Kromowidjojo. Maar Heemskerk faalde zoals wel vaker op het moment suprême, en eindigde als vijfde. Net achter de nummer vier: Kromowidjojo.
'Waar ik het vandaag heb laten liggen? Ach, die stomme vragen ook altijd. Het ging gewoon niet goed. Punt uit. Ik ben er helemaal klaar mee,' liet ze gefrustreerd weten aan de pers. Ze besloot direct om niet meer mee te doen aan de 50 meter vrij.
Die beslissing betekende dat ze nog maar één race zou zwemmen op het WK. Het nieuwe onderdeel, de 4 x 100 gemengd. Samen met Kromowidjojo, Sebastiaan Verschuren en de JCU-student Joost Reijns. Zijn verhaal is het bijzonderst.
Teelbalkanker
In 2012 werden bij Reijns tijdens een dopingcontrole verdachte waarden vastgesteld. Geen doping, bleek achteraf, maar teelbalkanker. Reijns vocht tegen de ziekte, onderging een operatie, herstelde, en trainde zich terug naar topsportniveau.
In Kazan zwom Reijns tijdens de gemengde estafette naar een zesde plek. Kromo bracht Nederland naar plaats vier. De laatste 100 meters waren voor Heemskerk. Met een prima race wist ze Reijns zijn eerste WK-medaille ooit te bezorgen. En daarmee kreeg haar eigen zilveren plak ook wat extra glans.
Heemskerk was als topfavoriet naar het Russische Kazan vertrokken. Niemand ter wereld had dit seizoen zulke snelle tijden neergezet als zij. Ze bevestigde haar vorm met een puik opreden in de 4 x 100 meter vrije slag, waar ze met het Nederlands team zilver veroverde. Een medaille die slechts de voorbode zou vormen voor een imponerende medaille oogst - zo was de verwachting.
'Het ging gewoon niet goed. Punt uit.'
Maar het WK werd voor Heemskerk een deceptie. Op de 200 meter eindigde ze in de finale als laatste. Twee dagen later hoopte ze revanche te nemen. Eindelijk had ze kans om uit de schaduw te stappen van regerend Olympisch kampioene Ranomi Kromowidjojo. Maar Heemskerk faalde zoals wel vaker op het moment suprême, en eindigde als vijfde. Net achter de nummer vier: Kromowidjojo.
'Waar ik het vandaag heb laten liggen? Ach, die stomme vragen ook altijd. Het ging gewoon niet goed. Punt uit. Ik ben er helemaal klaar mee,' liet ze gefrustreerd weten aan de pers. Ze besloot direct om niet meer mee te doen aan de 50 meter vrij.
Die beslissing betekende dat ze nog maar één race zou zwemmen op het WK. Het nieuwe onderdeel, de 4 x 100 gemengd. Samen met Kromowidjojo, Sebastiaan Verschuren en de JCU-student Joost Reijns. Zijn verhaal is het bijzonderst.
Teelbalkanker
In 2012 werden bij Reijns tijdens een dopingcontrole verdachte waarden vastgesteld. Geen doping, bleek achteraf, maar teelbalkanker. Reijns vocht tegen de ziekte, onderging een operatie, herstelde, en trainde zich terug naar topsportniveau.
In Kazan zwom Reijns tijdens de gemengde estafette naar een zesde plek. Kromo bracht Nederland naar plaats vier. De laatste 100 meters waren voor Heemskerk. Met een prima race wist ze Reijns zijn eerste WK-medaille ooit te bezorgen. En daarmee kreeg haar eigen zilveren plak ook wat extra glans.
