In de wereld van sport zijn namen te koop. De Jupiler League. De Eneco Tour. De Amstel Gold Race. Of, erger: het Mitsubishi Forkliftstadion en Het Port of Amsterdam NSK Marathonschaatsen. Met traditie heeft het allemaal niks te maken. Volgend jaar zou er zo maar weer een andere bedrijfsnaam op het logo kunnen prijken. Maar er is één uitzondering. De Heineken Roeivierkamp.
Heineken neemt de Amstel over
Het verhaal gaat dat Freddy Heineken op een lentedag vermomd een café binnen wandelde, om te testen hoe zijn bier werd ontvangen. Verbitterd moest hij concluderen dat er geen Heineken werd geschonken, maar Amstel. De grote concurrent. Terwijl Freddy opstond om het afvallige café te verlaten, hoorde hij een groep jonge mannen verkondigen dat ze de Amstel zouden overnemen. Freddy’s aandacht was getrokken.
Het bleken roeiers van Nereus, bezig met het bedenken van een nieuwe roeirace over de rivier de Amstel. De symboliek was voor de Freddy Heineken te verleidelijk om te negeren. Niet veel later was de Heineken Roeivierkamp geboren.
Als een schaatstoernooi
Dit weekend vond de 43e editie plaats. Kenmerkend voor de Heineken Roeivierkamp (H4K) is dat het concept volledig is afgekeken van allround schaatstoernooien. De deelnemers – dit jaar een recordaantal van 440 boten - racen vier afstanden (250, 750, 2500 en 5000 meter) en alleen de besten over alle afstanden mogen een medaille ophalen.
Zoals verwacht toonde Nereus zich de sterkste vereniging, met zes zegevierende boten, waaronder de meeste prestigieuze van allemaal: de heren acht. Spannend was het niet – de acht mannen toonden zich op elke afstand de beste.
Wereldkampioene Ilse Paulis (Nereus) eindigde met haar dames vier slechts als vijfde. Ze had daar wel een verklaring voor. ‘Normaal kom ik uit in de lichte dames, maar we zijn zo vroeg in het seizoen nog niet helemaal fit.’ Om in de lichte klasse uit te komen, móet je onder een bepaald gewicht zijn. Nu moest Paulis het opnemen tegen zwaardere en sterkere opponenten. ‘Toch vind ik het een fantastische race. Elke afstand heeft zijn charme.’
Capriolen van buitenlandse boten
Minder charmant vond Paulis de buitenlandse boten. De organisatie mag dan heel trots zijn op de aanwezigheid van tachtig boten uit verre oorden – waaronder een paar uit Zwitserland, Rusland en Hongkong – de roeiers zelf ergerden zich aan hun capriolen. ‘Ze zijn niet allemaal gewend om over de Amstel te varen, zo druk, en met zoveel boten die elkaar allemaal mogen inhalen,' oordeelde Paulis.
Ook leden van de organisatie gaven toe dat het eigenlijk te druk was. Zeker bij de start. Voor volgend jaar wordt een aanmeldingsstop overwogen. Er zal dan moeten worden nagedacht over de criteria. Minder buitenlandse boten? Of toch meer? Wat zou Freddy Heineken liever hebben?
Heineken neemt de Amstel over
Het verhaal gaat dat Freddy Heineken op een lentedag vermomd een café binnen wandelde, om te testen hoe zijn bier werd ontvangen. Verbitterd moest hij concluderen dat er geen Heineken werd geschonken, maar Amstel. De grote concurrent. Terwijl Freddy opstond om het afvallige café te verlaten, hoorde hij een groep jonge mannen verkondigen dat ze de Amstel zouden overnemen. Freddy’s aandacht was getrokken.
Het bleken roeiers van Nereus, bezig met het bedenken van een nieuwe roeirace over de rivier de Amstel. De symboliek was voor de Freddy Heineken te verleidelijk om te negeren. Niet veel later was de Heineken Roeivierkamp geboren.
Als een schaatstoernooi
Dit weekend vond de 43e editie plaats. Kenmerkend voor de Heineken Roeivierkamp (H4K) is dat het concept volledig is afgekeken van allround schaatstoernooien. De deelnemers – dit jaar een recordaantal van 440 boten - racen vier afstanden (250, 750, 2500 en 5000 meter) en alleen de besten over alle afstanden mogen een medaille ophalen.
Zoals verwacht toonde Nereus zich de sterkste vereniging, met zes zegevierende boten, waaronder de meeste prestigieuze van allemaal: de heren acht. Spannend was het niet – de acht mannen toonden zich op elke afstand de beste.
Wereldkampioene Ilse Paulis (Nereus) eindigde met haar dames vier slechts als vijfde. Ze had daar wel een verklaring voor. ‘Normaal kom ik uit in de lichte dames, maar we zijn zo vroeg in het seizoen nog niet helemaal fit.’ Om in de lichte klasse uit te komen, móet je onder een bepaald gewicht zijn. Nu moest Paulis het opnemen tegen zwaardere en sterkere opponenten. ‘Toch vind ik het een fantastische race. Elke afstand heeft zijn charme.’
Capriolen van buitenlandse boten
Minder charmant vond Paulis de buitenlandse boten. De organisatie mag dan heel trots zijn op de aanwezigheid van tachtig boten uit verre oorden – waaronder een paar uit Zwitserland, Rusland en Hongkong – de roeiers zelf ergerden zich aan hun capriolen. ‘Ze zijn niet allemaal gewend om over de Amstel te varen, zo druk, en met zoveel boten die elkaar allemaal mogen inhalen,' oordeelde Paulis.
Ook leden van de organisatie gaven toe dat het eigenlijk te druk was. Zeker bij de start. Voor volgend jaar wordt een aanmeldingsstop overwogen. Er zal dan moeten worden nagedacht over de criteria. Minder buitenlandse boten? Of toch meer? Wat zou Freddy Heineken liever hebben?
