ALO-docent Klaas Boomars is bezig aan een monumentale missie: De Tour de France uitrijden. Elke dag fietst hij samen met vijf andere Nederlanders een etappe voor het prof-peloton uit. De vorige keer dat we Klaas spraken, aan de vooravond van drie zware bergritten in de Pyreneeën, was hij ziek. Hij kreeg geen hap door zijn keel en een opgave dreigde. Maar een week later is hij nog altijd in koers.
Klaas, hoe staat het ermee? Heb je de Pyreneeën overleefd?
'Jazeker, Klaas is back! Tijdens die eerste rustdag heb ik een beetje kunnen herstellen. De eerste bergrit ging dan ook heel goed, aanvankelijk. Totdat de echte klim begon. Het was echt harken naar boven. Ik merkte dat ik nog verzwakt was.'
Klaas op de flanken van een Pyreneeën-col tijdens de Tour de France. Foto: Henk Hagen
Waren de bergritten drie lange martelgangen?
'Het viel uiteindelijk mee. Ik werd met de dag sterker en hoefde geen pauzes meer in te lassen. Ik zag niet meer de rest bij me wegrijden, zoals de week ervoor. Natuurlijk waren de cols stuk voor stuk zwaar, maar het fijne aan bergen is dat je gewoon je eigen tempo kunt rijden. Als je op het vlakke stuk zit, dan móet je ten koste van alles in het wiel blijven zitten van de renners voor je, anders ben je verloren.'
Op tv zagen we dat het de hele week snikheet was in Frankrijk, hoe was dat?
'Ja, erg slecht. De dag na de bergen denk je een aangename rit te gaan gaat beleven. Niet dus. Het was nabij de veertig graden en er stond een ongelooflijk droge wind. Daar viel niet tegen op te drinken. Dertig seconden na elke slok voelde je dat je keel en mond weer aan het opdrogen waren. En dan heb ik het nog niet over mijn snot. Alsof je door de Sahara wandelt. We hebben die dag per persoon elf liter water gedronken!'
Klaas bij de start van de Tour in Utrecht, ruim twee weken geleden. Inmiddels is hij ruim vier kilo afgevallen.
En vanaf morgen staan de Alpen op het programma. Vrees je die?
'Ik denk dat ze makkelijker gaan worden dan de Pyreneeën. In onze groep heerst nu heel sterk het gevoel: we gaan met zijn allen Parijs halen. Niemand heeft echt fysieke problemen. Eh ja, behalve ik dan. Ik ben een beetje het lulletje wat dat betreft. Ik zit nu weer met een onwillige spier in mijn bovenbeen. Hopelijk valt het mee want ik wil op Alpe d'Huez de gele trui veroveren!'
Over de gele trui gesproken, krijg je nog wat van de 'echte' Tour mee?
'Nauwelijks. Dan kun je beter thuis voor de buis zitten. Tegen de tijd dat wij in het hotel zijn zijn de profs ook alweer klaar met hun etappe. We weten wel vaak te voorspellen wie er gaat winnen. De rit zelf fietsen helpt enorm.'
Nou vertel ons dan maar wie er vandaag gaat winnen.
'Pieter Weening. Een goede daler met een eindschot.'
Klaas, hoe staat het ermee? Heb je de Pyreneeën overleefd?
'Jazeker, Klaas is back! Tijdens die eerste rustdag heb ik een beetje kunnen herstellen. De eerste bergrit ging dan ook heel goed, aanvankelijk. Totdat de echte klim begon. Het was echt harken naar boven. Ik merkte dat ik nog verzwakt was.'
Klaas op de flanken van een Pyreneeën-col tijdens de Tour de France. Foto: Henk Hagen
Waren de bergritten drie lange martelgangen?
'Het viel uiteindelijk mee. Ik werd met de dag sterker en hoefde geen pauzes meer in te lassen. Ik zag niet meer de rest bij me wegrijden, zoals de week ervoor. Natuurlijk waren de cols stuk voor stuk zwaar, maar het fijne aan bergen is dat je gewoon je eigen tempo kunt rijden. Als je op het vlakke stuk zit, dan móet je ten koste van alles in het wiel blijven zitten van de renners voor je, anders ben je verloren.'
Op tv zagen we dat het de hele week snikheet was in Frankrijk, hoe was dat?
'Ja, erg slecht. De dag na de bergen denk je een aangename rit te gaan gaat beleven. Niet dus. Het was nabij de veertig graden en er stond een ongelooflijk droge wind. Daar viel niet tegen op te drinken. Dertig seconden na elke slok voelde je dat je keel en mond weer aan het opdrogen waren. En dan heb ik het nog niet over mijn snot. Alsof je door de Sahara wandelt. We hebben die dag per persoon elf liter water gedronken!'
Klaas bij de start van de Tour in Utrecht, ruim twee weken geleden. Inmiddels is hij ruim vier kilo afgevallen.
En vanaf morgen staan de Alpen op het programma. Vrees je die?
'Ik denk dat ze makkelijker gaan worden dan de Pyreneeën. In onze groep heerst nu heel sterk het gevoel: we gaan met zijn allen Parijs halen. Niemand heeft echt fysieke problemen. Eh ja, behalve ik dan. Ik ben een beetje het lulletje wat dat betreft. Ik zit nu weer met een onwillige spier in mijn bovenbeen. Hopelijk valt het mee want ik wil op Alpe d'Huez de gele trui veroveren!'
Over de gele trui gesproken, krijg je nog wat van de 'echte' Tour mee?
'Nauwelijks. Dan kun je beter thuis voor de buis zitten. Tegen de tijd dat wij in het hotel zijn zijn de profs ook alweer klaar met hun etappe. We weten wel vaak te voorspellen wie er gaat winnen. De rit zelf fietsen helpt enorm.'
Nou vertel ons dan maar wie er vandaag gaat winnen.
'Pieter Weening. Een goede daler met een eindschot.'
