In zijn opiniestuk in Folia Magazine #29 pleitte decaan Han van Dissel zijn faculteit vrij van schuld aan de fraude met toetsen. Student Eli de Smet reageert.
Sinds een paar jaar zijn alle vakken op de Faculteit Economie & Bedrijfskunde (FEB) onderverdeeld in blokken van acht weken. Docenten melden dat vakken hieronder lijden. Voor sommige vakken hebben studenten simpelweg meer tijd nodig. Dit resulteert in onderwerpen die niet behandeld worden, weinig ruimte voor verdieping en een sfeer van haast. Waarom zet je dit beleid dan door? Om kosten te besparen.
Verder is meneer Van Dissel verantwoordelijk voor het beoordelen van docenten aan de hand van het slagingspercentage bij hun vakken. Dit lijkt een logische stap. Echter, docenten hebben hierdoor het gevoel dat ze het niveau omlaag moeten schroeven. Sommige vakken zijn gewoon ontzettend moeilijk en vereisen veel discipline aan de kant van de student. Waarom beoordelen we vakken niet gewoon aan de hand van de kwaliteit van het gegeven onderwijs? Het bestuur van de FEB is niet gericht op de kwaliteit van het onderwijs, maar op het fabrieksmatig afwerken van studenten. Het liefst willen ze je na drie jaar de arbeidsmarkt op trappen. Als je gemotiveerd binnenkomt meppen ze dat er wel weer uit.
Oplossing
Klagen is natuurlijk erg makkelijk; bied die man dan een oplossing als je het allemaal zo goed denkt te weten. Dat heb ik ook geprobeerd en waarschijnlijk vele anderen met mij, maar in verdere suggesties is hij niet geïnteresseerd. Laat ik hier de kans grijpen om een probleem aan te wijzen dat een simpele oplossing heeft.
Gemiddeld komen bij een college van honderd mensen tien à vijftien studenten te laat. Het is geen uitzondering dat iemand twintig minuten na het begin van het college de zaal in komt banjeren. Na de pauze is het precies hetzelfde verhaal. Als de FEB wil beweren dat dit niet het geval is, dan wil ik haar uitnodigen deze aantallen zelf een tijdje bij te houden. Studenten zijn het privilege om te laat te komen zo gewend, dat ze je raar aankijken als je er wat van zegt. Terwijl het op de basis- en middelbare school de normaalste zaak van de wereld is dat je op tijd bent, net als op je werk.
Respect
De FEB staat volledig in haar recht om van studenten te verwachten dat zij op tijd bij de colleges zijn. Voorbereiding kost een docent tijd en energie. Uit respect hiervoor hoort een student op tijd te komen, maar de FEB verwacht geen respect van haar studenten. Studenten verwachten daardoor ook niks van de FEB; het werkt wederkerig. Passiviteit tegenover veel van de problemen op de universiteit is het gevolg. Zo ontstaat er niet alleen een omgeving die demotiverend is voor de studenten, de docenten lijden er net zozeer onder.
Mijn respect gaat uit naar alle docenten. Zij kunnen niet zoals de studenten even snel hun papiertje halen en de universiteit achter zich laten. Zij moeten het bestuur van de FEB in de toekomst blijven verdragen.
Eli de Smet is student aan de FEB.
Zie hieronder het opiniestuk van Van Dissel in Folia Magazine #29.
Sinds een paar jaar zijn alle vakken op de Faculteit Economie & Bedrijfskunde (FEB) onderverdeeld in blokken van acht weken. Docenten melden dat vakken hieronder lijden. Voor sommige vakken hebben studenten simpelweg meer tijd nodig. Dit resulteert in onderwerpen die niet behandeld worden, weinig ruimte voor verdieping en een sfeer van haast. Waarom zet je dit beleid dan door? Om kosten te besparen.
Verder is meneer Van Dissel verantwoordelijk voor het beoordelen van docenten aan de hand van het slagingspercentage bij hun vakken. Dit lijkt een logische stap. Echter, docenten hebben hierdoor het gevoel dat ze het niveau omlaag moeten schroeven. Sommige vakken zijn gewoon ontzettend moeilijk en vereisen veel discipline aan de kant van de student. Waarom beoordelen we vakken niet gewoon aan de hand van de kwaliteit van het gegeven onderwijs? Het bestuur van de FEB is niet gericht op de kwaliteit van het onderwijs, maar op het fabrieksmatig afwerken van studenten. Het liefst willen ze je na drie jaar de arbeidsmarkt op trappen. Als je gemotiveerd binnenkomt meppen ze dat er wel weer uit.
Oplossing
Klagen is natuurlijk erg makkelijk; bied die man dan een oplossing als je het allemaal zo goed denkt te weten. Dat heb ik ook geprobeerd en waarschijnlijk vele anderen met mij, maar in verdere suggesties is hij niet geïnteresseerd. Laat ik hier de kans grijpen om een probleem aan te wijzen dat een simpele oplossing heeft.
Gemiddeld komen bij een college van honderd mensen tien à vijftien studenten te laat. Het is geen uitzondering dat iemand twintig minuten na het begin van het college de zaal in komt banjeren. Na de pauze is het precies hetzelfde verhaal. Als de FEB wil beweren dat dit niet het geval is, dan wil ik haar uitnodigen deze aantallen zelf een tijdje bij te houden. Studenten zijn het privilege om te laat te komen zo gewend, dat ze je raar aankijken als je er wat van zegt. Terwijl het op de basis- en middelbare school de normaalste zaak van de wereld is dat je op tijd bent, net als op je werk.
Respect
De FEB staat volledig in haar recht om van studenten te verwachten dat zij op tijd bij de colleges zijn. Voorbereiding kost een docent tijd en energie. Uit respect hiervoor hoort een student op tijd te komen, maar de FEB verwacht geen respect van haar studenten. Studenten verwachten daardoor ook niks van de FEB; het werkt wederkerig. Passiviteit tegenover veel van de problemen op de universiteit is het gevolg. Zo ontstaat er niet alleen een omgeving die demotiverend is voor de studenten, de docenten lijden er net zozeer onder.
Mijn respect gaat uit naar alle docenten. Zij kunnen niet zoals de studenten even snel hun papiertje halen en de universiteit achter zich laten. Zij moeten het bestuur van de FEB in de toekomst blijven verdragen.
Eli de Smet is student aan de FEB.
Zie hieronder het opiniestuk van Van Dissel in Folia Magazine #29.
