Een onderwijsmanifest noemt hij het net niet, maar het aanstaande boek van Thomas van Aalten (docent media, informatie & communicatie, HvA) moet een soort handboek worden voor de moderne docent. In het kader van de publicatie vroeg Van Aalten docenten deze week om een vragenlijst in te vullen over de hoge werkdruk in het onderwijs.
‘We doen al heel lang dingen op een bepaalde manier, alleen omdat we ze altijd al zo doen. Het wordt tijd dat we eens met de zeis door het onderwijs heen gaan,' aldus Van Aalten. 'Het ministerie zet richtlijnen uit, waar wij vervolgens heel ambitieus mee aan de haal gaan. We moeten het onszelf niet te moeilijk maken.' Het onderwijs moet daarom volgens de schrijvende docent beter kijken naar hoe de gestelde doelen op een efficiënte manier behaald kunnen worden. Dat zou de werkdruk moeten verlagen.
Dat de hoge werkdruk voor docenten een belangrijk thema is, blijkt volgens hem wel uit het feit dat er 'ieder jaar opnieuw klachten zijn, die gevolgd worden door onderzoeken van het ministerie van Onderwijs of onderwijsinstellingen die al snel weer in een bureaulade verdwijnen'. Van Aalten wil die cyclus doorbreken.
Subjectief
Leraren krijgen nogal eens het verwijt dat ze maar wat zeuren. Volgens leraar van het jaar Jasper Rijpma, opgeleid aan de HvA, valt de hoge werkdruk in het onderwijs echter niet te betwisten. 'De werkdruk is een gegeven. Nederlandse docenten werken aantoonbaar harder dan docenten in het buitenland,' zegt hij. Of leraren problemen hebben met die werkdruk ligt volgens Rijpma vooral aan hoe zij er zelf mee omgaan. 'Ik heb ook een hoge werkdruk, maar het zijn dingen die ik heel leuk vind om te doen. Het is dus heel subjectief.'
'Daarom zou ik vooral graag zien dat Thomas van Aalten het gesprek aangaat met een representatieve groep leraren,' vervolgt Rijpma. 'Ik denk dat het nodig is om kwalitatief onderzoek te doen naar dit verschijnsel.' Het onderzoek van Van Aalten bestaat voorlopig alleen nog uit de kwantitatieve vragenlijst op het internet. 'Ik voeg dat wel samen met praktijkervaringen van leraren die ik zelf gesproken heb,' zegt Van Aalten.
Van Aalten beseft dat leraren meer dan genoeg te doen hebben. 'Het is misschien ironisch dat ik aan drukke docenten tijd vraag voor een enquête,' schrijft hij op zijn website. Het wordt dan ook geen dik boek: maximaal honderd bladzijden.
‘We doen al heel lang dingen op een bepaalde manier, alleen omdat we ze altijd al zo doen. Het wordt tijd dat we eens met de zeis door het onderwijs heen gaan,' aldus Van Aalten. 'Het ministerie zet richtlijnen uit, waar wij vervolgens heel ambitieus mee aan de haal gaan. We moeten het onszelf niet te moeilijk maken.' Het onderwijs moet daarom volgens de schrijvende docent beter kijken naar hoe de gestelde doelen op een efficiënte manier behaald kunnen worden. Dat zou de werkdruk moeten verlagen.
Dat de hoge werkdruk voor docenten een belangrijk thema is, blijkt volgens hem wel uit het feit dat er 'ieder jaar opnieuw klachten zijn, die gevolgd worden door onderzoeken van het ministerie van Onderwijs of onderwijsinstellingen die al snel weer in een bureaulade verdwijnen'. Van Aalten wil die cyclus doorbreken.
Subjectief
Leraren krijgen nogal eens het verwijt dat ze maar wat zeuren. Volgens leraar van het jaar Jasper Rijpma, opgeleid aan de HvA, valt de hoge werkdruk in het onderwijs echter niet te betwisten. 'De werkdruk is een gegeven. Nederlandse docenten werken aantoonbaar harder dan docenten in het buitenland,' zegt hij. Of leraren problemen hebben met die werkdruk ligt volgens Rijpma vooral aan hoe zij er zelf mee omgaan. 'Ik heb ook een hoge werkdruk, maar het zijn dingen die ik heel leuk vind om te doen. Het is dus heel subjectief.'
'Daarom zou ik vooral graag zien dat Thomas van Aalten het gesprek aangaat met een representatieve groep leraren,' vervolgt Rijpma. 'Ik denk dat het nodig is om kwalitatief onderzoek te doen naar dit verschijnsel.' Het onderzoek van Van Aalten bestaat voorlopig alleen nog uit de kwantitatieve vragenlijst op het internet. 'Ik voeg dat wel samen met praktijkervaringen van leraren die ik zelf gesproken heb,' zegt Van Aalten.
Van Aalten beseft dat leraren meer dan genoeg te doen hebben. 'Het is misschien ironisch dat ik aan drukke docenten tijd vraag voor een enquête,' schrijft hij op zijn website. Het wordt dan ook geen dik boek: maximaal honderd bladzijden.
