Schrijver, columnist en voormalig UvA-docent Hugo Brandt Corstius is vandaag op 78-jarige leeftijd gestorven. Dat meldt uitgeverij Querido. Brandt Corstius was al langere tijd ziek.
Hugo Brandt Corstius werd in 1935 geboren in Eindhoven en studeerde in de jaren vijftig taalwetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Tijdens zijn studententijd was hij twee jaar redacteur van het satirische studentenblad Propria Cures. In 1970, toen hij al een aantal boeken op zijn naam had staan, promoveerde hij aan de Amsterdamse universiteit op een proefschrift over computertaalkunde.
Na afloop van zijn studie bleef Brandt Corstius schrijven, onder meer onder zijn pseudoniemen Piet Grijs in Vrij Nederland, Stoker in de Volkskrant en Battus in NRC Handelsblad. Daarnaast werkte hij in deeltijd aan verschillende universiteiten. Zo was hij onder meer werkzaam bij het Mathematisch Centrum Amsterdam (inmiddels het Centrum voor Wiskunde en Informatica), was hij bijzonder hoogleraar automatische informatieverwerking aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en werkte hij tot hij in 1996 onverwacht met de vut ging als universitair docent semantiek en computerlinguistiek aan de UvA.
Reuring
Brandt Corstius stond bekend om mijn scherpe essays en polemieken en was niet bang tegen schenen aan te schoppen. Zo werd hij in 1978 subject van een strafrechtelijk onderzoek naar majesteitsschennis toen hij onder het pseudoniem Jan Eter koningin Beatrix ‘prinses leegheid’ en prins Claus ‘prins onbenul’ noemde.
Datzelfde jaar vergeleek Brandt Corstius onder de schuilnaam Piet Grijs de criminoloog Wouter Buikhuisen met neonazi Joop Glimmerveen en noemt hij hem een ‘verblinde vakidioot’. Aanleiding voor de column in Vrij Nederland was de aankondiging van Buikhuisen onderzoek te willen doen naar de hersenen van misdadigers in de hoop een biologische verklaring voor crimineel gedrag te vinden.
Lof
Zes jaar later weigerde minister Elco Brinkman Brandt Corstius de gewonnen P.C. Hooftprijs uit te reiken omdat Brandt Corstius collega-minister Onno Ruding met oorlogsmisdadiger Adolf Eichmann had vergeleken. Vier jaar later, in 1988, kreeg Brandt Corstius de prijs alsnog. Naast de P.C. Hooftprijs werd Brandt Corstius onder meer onderscheiden met de Anne Frank-prijs en de Multatuli-prijs.
Hugo Brandt Corstius, laat zijn vrouw Ina Rilke, en kinderen Aaf, Jelle en Merel achter.
Bekijk hieronder een aflevering van VPRO’s Andere Tijden over de uitreiking van de P.C. Hooftprijs aan Brandt Corstius.
Hugo Brandt Corstius werd in 1935 geboren in Eindhoven en studeerde in de jaren vijftig taalwetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Tijdens zijn studententijd was hij twee jaar redacteur van het satirische studentenblad Propria Cures. In 1970, toen hij al een aantal boeken op zijn naam had staan, promoveerde hij aan de Amsterdamse universiteit op een proefschrift over computertaalkunde.
Na afloop van zijn studie bleef Brandt Corstius schrijven, onder meer onder zijn pseudoniemen Piet Grijs in Vrij Nederland, Stoker in de Volkskrant en Battus in NRC Handelsblad. Daarnaast werkte hij in deeltijd aan verschillende universiteiten. Zo was hij onder meer werkzaam bij het Mathematisch Centrum Amsterdam (inmiddels het Centrum voor Wiskunde en Informatica), was hij bijzonder hoogleraar automatische informatieverwerking aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en werkte hij tot hij in 1996 onverwacht met de vut ging als universitair docent semantiek en computerlinguistiek aan de UvA.
Reuring
Brandt Corstius stond bekend om mijn scherpe essays en polemieken en was niet bang tegen schenen aan te schoppen. Zo werd hij in 1978 subject van een strafrechtelijk onderzoek naar majesteitsschennis toen hij onder het pseudoniem Jan Eter koningin Beatrix ‘prinses leegheid’ en prins Claus ‘prins onbenul’ noemde.
Datzelfde jaar vergeleek Brandt Corstius onder de schuilnaam Piet Grijs de criminoloog Wouter Buikhuisen met neonazi Joop Glimmerveen en noemt hij hem een ‘verblinde vakidioot’. Aanleiding voor de column in Vrij Nederland was de aankondiging van Buikhuisen onderzoek te willen doen naar de hersenen van misdadigers in de hoop een biologische verklaring voor crimineel gedrag te vinden.
Lof
Zes jaar later weigerde minister Elco Brinkman Brandt Corstius de gewonnen P.C. Hooftprijs uit te reiken omdat Brandt Corstius collega-minister Onno Ruding met oorlogsmisdadiger Adolf Eichmann had vergeleken. Vier jaar later, in 1988, kreeg Brandt Corstius de prijs alsnog. Naast de P.C. Hooftprijs werd Brandt Corstius onder meer onderscheiden met de Anne Frank-prijs en de Multatuli-prijs.
Hugo Brandt Corstius, laat zijn vrouw Ina Rilke, en kinderen Aaf, Jelle en Merel achter.
Bekijk hieronder een aflevering van VPRO’s Andere Tijden over de uitreiking van de P.C. Hooftprijs aan Brandt Corstius.
Pa, 'k loop tot poolkap.
— Jelle Corstius (@jellebc) February 28, 2014
