Vicerector Edgar du Perron gaat de hervormingen binnen de UvA leiden. Hij vervult een nieuwe functie en is formeel geen lid van het CvB.
Edgar du Perron begint met een positieve reputatie: geliefd onder collega’s, populair bij studenten en altijd in voor een discussie. Een uitermate redelijke man, met een ‘groot gevoel voor rechtvaardigheid, zo typeerde collega-hoogleraar Martijn Hesselink hem twee jaar geleden in Folia. ‘Hij is geen controversiële figuur en dat maakt hem heel geschikt als bestuurder.’
Charles Edgar du Perron (1965) werd in 2006 als hoogleraar privaatrecht benoemd tot decaan van de Faculteit der Rechtsgeleerdheid (FdR). Hij studeerde rechten en promoveerde aan de UvA. Daarna was hij tijdens de kredietcrisis lid van de commissies die het faillissement van DSB en Icesave onderzochten. Studenten zijn lyrisch over hem, bij het winnen van de Docent van het Jaar-prijs noemde de jury hem ‘een uitstekend docent, enthousiast, veelzijdig en vernieuwend’. Hesselink: ‘Hij is uitermate communicatief en voor iedereen altijd bereikbaar en aanspreekbaar.’
Enthousiast en geïnteresseerd
Du Perron is de kleinzoon van dichter en prozaschrijver Charles Edgar ‘Eddy’ du Perron (1899-1940), maar heeft de literaire ambities van zijn grootvader niet geërfd. ‘De ironie wil dat mijn grootvader een pesthekel had aan juristen, vooral aan notarissen,’ zei Du Perron ooit. Tijdens zijn studie wakkerden de twee hoogleraren Hans Ankum en Paul Cahen bij hem de liefde aan voor het onderwijs en onderzoek. ‘Van beiden heb ik geleerd dat je in het onderwijs enthousiast en geïnteresseerd moet zijn,’ zei hij begin dit jaar in Het Parool. ‘Je moet de stof toegankelijk maken en laten zien hoe leuk je vak is.’
Vorige maand organiseerde Du Perron nog een bijeenkomst voor zijn studenten en medewerkers om te praten over bestuurscultuur, medezeggenschap en bezuinigingen bij de faculteit: thema’s die na de Bungehuis- en Maagdenhuisbezetting hoog op de agenda waren komen te staan. Hoogleraar Guy Geltner sprak toen zijn jaloezie uit over de openheid van die discussie, die zo vrijelijk met de decaan gevoerd kon worden – iets wat niet bij elke faculteit vanzelfsprekend is.
Op weg naar een nieuwe bestuursstructuur
Du Perron bracht onder meer de wens naar voren om een faculteitsraad in te voeren, waarbij studenten en medewerkers in een medezeggenschapsraad zitten. ‘Dat de raden gesplitst zijn levert vaak problemen op. De belangen van studenten botsten soms met die van docenten. Het zou erg helpen als men daarover eerst overeenstemming bereikt, en vervolgens naar het bestuur komt.’
Dat voorstel, evenals de manier waarop hij het tekort op de begroting van de faculteit – vijf miljoen euro tot 2018 – wil aanpakken, leverden hem tot nu toe veel lof op. Voormalig lid van de studentenraad geesteswetenschappen Jaap Oosterwijk schoof hem onlangs naar voren als meest geschikte interim-voorzitter van de UvA. ‘Ik ben echt onder de indruk en heb er vertrouwen in dat hij de UvA op weg naar een nieuwe bestuursstructuur goed kan leiden.’
Edgar du Perron begint met een positieve reputatie: geliefd onder collega’s, populair bij studenten en altijd in voor een discussie. Een uitermate redelijke man, met een ‘groot gevoel voor rechtvaardigheid, zo typeerde collega-hoogleraar Martijn Hesselink hem twee jaar geleden in Folia. ‘Hij is geen controversiële figuur en dat maakt hem heel geschikt als bestuurder.’
Charles Edgar du Perron (1965) werd in 2006 als hoogleraar privaatrecht benoemd tot decaan van de Faculteit der Rechtsgeleerdheid (FdR). Hij studeerde rechten en promoveerde aan de UvA. Daarna was hij tijdens de kredietcrisis lid van de commissies die het faillissement van DSB en Icesave onderzochten. Studenten zijn lyrisch over hem, bij het winnen van de Docent van het Jaar-prijs noemde de jury hem ‘een uitstekend docent, enthousiast, veelzijdig en vernieuwend’. Hesselink: ‘Hij is uitermate communicatief en voor iedereen altijd bereikbaar en aanspreekbaar.’
Enthousiast en geïnteresseerd
Du Perron is de kleinzoon van dichter en prozaschrijver Charles Edgar ‘Eddy’ du Perron (1899-1940), maar heeft de literaire ambities van zijn grootvader niet geërfd. ‘De ironie wil dat mijn grootvader een pesthekel had aan juristen, vooral aan notarissen,’ zei Du Perron ooit. Tijdens zijn studie wakkerden de twee hoogleraren Hans Ankum en Paul Cahen bij hem de liefde aan voor het onderwijs en onderzoek. ‘Van beiden heb ik geleerd dat je in het onderwijs enthousiast en geïnteresseerd moet zijn,’ zei hij begin dit jaar in Het Parool. ‘Je moet de stof toegankelijk maken en laten zien hoe leuk je vak is.’
Vorige maand organiseerde Du Perron nog een bijeenkomst voor zijn studenten en medewerkers om te praten over bestuurscultuur, medezeggenschap en bezuinigingen bij de faculteit: thema’s die na de Bungehuis- en Maagdenhuisbezetting hoog op de agenda waren komen te staan. Hoogleraar Guy Geltner sprak toen zijn jaloezie uit over de openheid van die discussie, die zo vrijelijk met de decaan gevoerd kon worden – iets wat niet bij elke faculteit vanzelfsprekend is.
Op weg naar een nieuwe bestuursstructuur
Du Perron bracht onder meer de wens naar voren om een faculteitsraad in te voeren, waarbij studenten en medewerkers in een medezeggenschapsraad zitten. ‘Dat de raden gesplitst zijn levert vaak problemen op. De belangen van studenten botsten soms met die van docenten. Het zou erg helpen als men daarover eerst overeenstemming bereikt, en vervolgens naar het bestuur komt.’
Dat voorstel, evenals de manier waarop hij het tekort op de begroting van de faculteit – vijf miljoen euro tot 2018 – wil aanpakken, leverden hem tot nu toe veel lof op. Voormalig lid van de studentenraad geesteswetenschappen Jaap Oosterwijk schoof hem onlangs naar voren als meest geschikte interim-voorzitter van de UvA. ‘Ik ben echt onder de indruk en heb er vertrouwen in dat hij de UvA op weg naar een nieuwe bestuursstructuur goed kan leiden.’
